Sivas Kangal, Türkiye'ye özgü bir çoban köpeğidir. Zeki ve güçlü yapılarıyla bilinirler. Sivas yöresinde yetiştirilmelerinden dolayı bu ismi almışlardır. Çok cesur ve dayanıklıdırlar, hayatları pahasına sahiplerini korurlar ve oldukça sadıktırlar.

Sivas Kangal köpeğinin kökenine baktığımızda, Orta Asya'dan Anadolu'ya göç eden Türkler tarafından getirilmiş olduklarını görürüz. Hayvancılıkla uğraşan bu insanlar, kendi obalarının devamı için bu güçlü ve güvenilir hayvanları yanlarında getirmişlerdir. Orta Asya'nın iklimine benzeyen Anadolu, bu hayvanların kolayca uyum sağlamalarına ve türlerini devam ettirmelerine olanak tanımıştır.

Sivas Kangal, kirli beyaz, açık sarı, boz, kahverengi tonlarında ya da kırçıllı kısa tüylerle kaplıdır. Ağız ve kulak çevresindeki siyah lekeler, kangal çoban köpeğinin "akbaş" ya da "karabaş" olarak adlandırılmasına yol açar. Normal bir yetişkin Sivas Kangal köpeği, ortalama 71-81 cm boyuna ve 41-68 kg ağırlığına ulaşır. Genelde koyun sürülerini kurtlardan koruma amacıyla kullanılır ve bu nedenle halk arasında "kurtboğan" olarak da bilinir. Serin havayı tercih eden bu hayvanlar, soğuk iklimlerde yaşamaktan hoşlanırlar ve özellikle karla karşılaştıklarında sevinç gösterirler. Orta Anadolu'nun yüksek platolarındaki iklim şartları bu köpekleri savaşçı yapar ve eğitimleri sırasında disiplinli ve planlı olmak gerekir. İyi eğitilmezlerse sert mizaçları problem çıkarabilir. İlk defa köpek besleyecek insanlar için bu köpek cinsi önerilmez. Sivas Kangal köpekleri, ortalama üç yaşındaki bir çocuğun zekâsına sahiptir ve 600 kelimeye yakın bir kelime hazinesine sahiptirler. Bazı şeyleri sadece gözlemleyerek öğrenebilirler ve uzağı en iyi gören hayvanlar arasında yer alırlar. Renkli gördükleri bile söylenir. İnanılmaz hisli ve duygusal bir hayvandır; haksız yere bağırıldıklarında birkaç gün yemek yemeyecek kadar üzülürler. Çocuklara asla zarar vermezler.

Sivas Kangal köpekleri, sahiplerine oldukça sadıktır, çocuklara zarar vermezler ve insancıl olmaları onların beslenmesi için en güzel nedenlerden biridir. Ancak, bu köpekler doğal ortamlarının dışında yaşamazlar ve soğuk yerleri severler; evde beslemek çok zordur. Özgürlüklerine çok düşkün olan bu köpekleri bağlamak onlara işkenceden başka bir şey değildir. Fizikleri ve içgüdülerini düşündüğümüzde, günlük ortalama 20-30 km yol yürümeleri gerekir. Şehir hayatına uyum sağlayamazlar; eğer bu sevimli hayvanları beslemeyi düşünüyorsanız, köy gibi yerlerde yaşıyor olmanız önerilir.